نویسندگان مقاله
- داود جمور - کارشناس ارشد برنامه ریزی حمل و نقل و ترافیک، دانشگاه بین المللی امام خمینی
- امیر امینی - کارشناس ارشد برنامه ریزی حمل و نقل
- مهدی حسن زاده - کارشناس ارشد عمران راه و ترابری، دانشگاه علم و صنعت ایران
- محسن صادقی - دانشجوی دکتری راه و ترابری
- علی خاکی کزازی
چکیده مقاله
اگرچه مفهوم یکپارچه سازی حمل و نقل در کشور به کرات مورد استفاده قرار می گیرد و پروژه هایی در
تهران و مشهد برای یکپارچه سازی حمل و نقل پیشنهاد شده است، ولی این مطالعات بر ابعاد محدودی از
یکپارچه سازی دلالت داشته و به یکپارچگی حمل و نقل درون و برون شهری نپرداخته است. این در حالی
است که در اسناد کلان به طور ضمنی و در آیین نامه های موجود به صراحت به مقوله یکپارچه سازی حمل
و نقل درون و برونشهری اشاره شده است. در این مطالعه به تحلیل وضعیت یکپارچه سازی حمل و نقل
عمومی درون و برونشهری در کلانشهرهای کشور با مطالعه موردی شهر تبریز پرداخته شده است. بر این
اساس عدم اتصال سیستم های مسافری برون شهری به سیستم حمل و نقل عمومی درون شهری،
مکانیابی نادرست پایانه های برونشهری، عدم وجود طرح جامع یکپارچه سازی حمل و نقل در کشور و
نبود یک ارگان به عنوان متولی یکپارچه سازی حمل و نقل از مواردی هستند که لزوم توجه جدی به بحث
یکپارچه سازی حمل و نقل در کلانشهرهای کشور را ضروری می نماید. در حال حاضر در شهر تبریز حمل
و نقل عمومی درون و برون شهری از یکپارچگی مناسبی برخوردار نمی باشند، به گونه ای که دستسری به
نقاط مهم تبادل سفر برون و درونشهری ( فرودگاه، راه آهن و پایانه های اتوبوس) تنها از طرق سیستم
اتوبوسرانی امکانپذیر می باشد. هرچند در آینده با راه اندازی کامل خطوط قطارشهری، ارتباط بین پایانه
های برونشهری با سیستم حمل و نقل عمومی درونشهری از وضعیت نسبتاً خوبی برخوردار خواهد بود.
کلید واژه: یكپارچه سازی، تبادل سفر، حمل و نقل عمومی.
پذیرفته شده در شانزدهمین کنفرانس تخصصی حمل و نقل و ترافیک تهران، اسفند 1395