نویسندگان مقاله
-احسان روحی - کارشناس ارشد مهندسی عمران – برنامه ریزی حمل ونقل
-مهدی حسن زاده اصفهانی - کارشناس ارشد مهندسی عمران – راه و ترابری
- نوید ندیمی - دانشجوی دکتری ، دانشگاه علم و صنعت ایران
چکیده مقاله
یکی از دغدغه های بزرگ متصدیان حمل و نقل در سراسر جهان تصادفاتی است که همه ساله در طول راه ها رخ می دهد و منجر به وارد آمدن خسارات اقتصادی و اجتماعی فراوان و جبران ناپذیری به کشورها می گردد. با توجه به رشد حوادث ترافیکی و تهدید سلامت عمومی، از سوی سازمان ملل متحد، دهه 2011 تا 2020 به نام دهه اقدام برای ایمنی جاده ای نام گذاری شده است. با توجه به تعداد بالای تصادفات جرحی ، فوتی و خسارتی در کشور و حجم بالای راه های درون شهری، به جهت تخصیص بهینه منابع برای ایمن سازی معابر و اصلاح هندسی تقاطعات، نیاز به روشی بهینه برای تشخیص و اولویت بندی نقاط حادثه خیز می باشد. بدین منظور دستورالعمل تعیین نقاط حادثه خیز درون شهری با توجه به تجارب جهانی، وضعیت موجود ثبت و ارائه اطلاعات تصادفات و همچنین میزان اثرات تصادفات درون شهری، جهت رویکردی واحد برای شناسایی و اولویت بندی نقاط حادثه خیز درون شهری تهیه و تدوین شده است. در روش ارائه شده در این مطالعه، ابتدا نقاط حادثه خیز با تفکیک تقطعات و یا قطعاتی از راه به طول300 متر، شناسایی شده و سپس اولویت بندی آن بر اساس دو روش ارائه شده که مبتنی بر تصادفات معادل فقط خسارتی است، انجام می گیرد. در ادامه کاربرد روش مذکور در منطقه 4 شهرداری تهران و برای یک بازه سه ساله آماری، مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است.
کلیدواژه‌ها: مهندسی ترافیک، نقاط حادثه خیز، تصادفات، روش های شناسایی و اولویت بندی، تصادفات جرحی، فوتی و خسارتی
پذیرفته شده در چهاردهمین کنفرانس تخصصی حمل و نقل و ترافیک تهران - اسفند 1393